–Kendisi bir tek olduğu halde, Kur’an-ı Kerimde yüce Allah bazen Ben üslubu ve makamında, bazen de Biz üslubu ve makamında konuşur.
-Şu ayetlere dikkat ediniz: “Ben Allah’ım. Benden başka hiçbir ilâh yoktur. O hâlde bana ibadet et ve beni anmak için namaz kıl.” (Taha, 14) “Biz İnsan”ı en güzel bir sûrette yarattık.” (Tin, 4) “Göğü ‘büyük bir kudretle’ bina ettik.” (Zariyet, 47)
Doğrudan Allah’ın kendi zatına yönelik ifadelerde ben üslubu dikkat çekerken, kâinatı yaratması ve yönetmesinde biz ifadesi öne çıkar. Fakat Kuran’da her iki üslup da bir arada kullanılmaktadır. Allah tek olduunu, hakimiyetine hiç kimseyi ve hiçbir şeyi ortak etmediğini apaçık bildirmiştir. Bu açıdan ben veya biz ifadesinin her ikisinden de tek Allah’ın hâkimiyetinin kast edildiğinde şüphe yoktur.
Biz ifadesinin bir yönü ilahi hâkimiyeti ifade eden ve hissettiren bir üslup olmasıdır. Ben daha çok senli-benli bir iletişimi kast ederken, biz daha çok makamlarla birlikte bütünü ifade eden bir anlatımdır. Mesela cumhurbaşkanı yabancı bir başkana, Biz kimseye zulmetmeyiz dediğinde, kendi politikalarını kast ediyorsa da buradaki biz ifadesiyle kendi hâkim olduğu kudret alanını da ifade etmiş oluyor. Allah’ın biz demesi de bunun gibi, bütün kâinata hâkimiyetine, o hâkimiyet içinde kendi kudretiyle yarattığı kanunların ve orada ibadet eden meleklerin kuşatıldığı bütünlüğe dikkat çeken bir ifadedir.
